Dit verhaal is geschreven door een klant van onze winkel naar aanleiding van de oorlogcrisis
Gouden eieren,
Clara opent fluitend de deur van haar gezellige landwinkel en ziet dat de eerste auto al de parkeerplaats oprijdt. Het is de auto van de de oude meneer Bram die elke week zijn vaste boodschappen komt halen. Zoals altijd is Clara erg betrokken bij haar klanten en zo ook bij meneer Bram. Vorig jaar is zijn vrouw overleden na een kort ziekbed en Clara kende ook haar erg goed. Het is voor Bram fijn om hun gezamenlijke gewoonte voort te zetten en hij maakt graag een praatje met de immer positieve en vrolijke Clara. Met nieuwe energie verlaat hij de winkel om weer huiswaarts te keren en een week later het ritueel te herhalen.
Het duurt niet lang voordat ook de volgende klant de winkel binnenstapt. Dina is een buur boerin die ook haar wekelijkse boodschappen komt halen. De buurvrouwen zijn erg betrokken bij elkanders bedrijven en het wel en wee van het boerenleven en de vele regels. Clara verkoopt ook producten van de collega boeren in de omgeving. Ze praten over de ophokplicht en de zorgen over de steeds dichterbij komende uitbraken op pluimveebedrijven. Als er al weer nieuwe klanten binnen komen spreken ze af om dinsdag samen naar de cursus bloemschikken in het dorpshuis te gaan.
Clara geniet van het werk in de winkel en van de klanten met hun verhalen en eigenaardigheden. Ze is klein begonnen maar al gauw wisten vele mensen de weg naar de winkel te vinden. Het bedrijf en de winkel lopen goed maar toch zijn er altijd wel zorgen om de steeds strenger wordende regels en de vogelgriep waardoor bedrijven soms al hun kippen moeten ruimen. Dat zijn dingen die je kunnen overkomen en wat ze ook wel bedrijfsrisico noemen. Toch moet Clara er niet aan denken dat het hen zou overkomen. Het moet verschrikkelijk zijn als je de dieren die je bron van inkomsten zijn op zo’n manier moet verliezen. Daarbij weet ze zeker dat haar man Jaap er ontzettend veel moeite mee zou hebben. Hij is altijd zo begaan met het welzijn van de dieren en het zou dan ook volledig tegen zijn natuur in zijn. Dat hij soms s’nachts uit bed gaat omdat hij niet kan slapen en zich zorgen maakt weet Clara maar al te goed.
Van de gesprekken die Clara met haar collega boerinnen voert weet ze dat het runnen van een bedrijf soms veel stress kan geven.
Als Mevrouw krant binnenkomt kan Clara niet wachten om de laatste nieuwtjes uit het dorp te horen. In werkelijkheid heet ze Mevrouw de Raad maar die bijnaam heeft ze niet voor niets gekregen. Zoals viel te verwachten heeft ze ook deze week weer een mooie roddel te vertellen. Het schijnt dat de vrouw van de bakker een geheime relatie heeft met de vrijgezelle garagehouder. Vorige week liet iemand zijn hond uit en zag haar via de showroom naar binnen glippen. Het schijnt dat ze normaal op woensdagavond altijd naar de sportschool ging maar daar is ze al weken niet meer gezien. Tja en zo komen er binnen de kortste keren allerlei verhalen op gang die van de een op de ander worden doorverteld. Clara moet er altijd een beetje om lachen en denkt dat er vast een verklaring is voor het betreden van de showroom in het donker. Wellicht wil ze haar man verrassen met een nieuwe auto.
Later die middag komt Clara vanuit de koelcel de winkel weer binnen met een doos vol yoghurt voor in de koeling. Ze wordt begroet door de kleine Lisa en Jopie een vrouw die samen met haar man een plantenkwekerij runt. Clara ziet de zorgelijke blik van Jopie en ook de donkere kringen onder haar ogen blijven niet onopgemerkt. Het gesprek begint luchtig maar al gauw komen de zorgen over de hoger wordende energiekosten ter sprake. Clara en Jaap hebben er natuurlijk ook last van in hun pluimveebedrijf maar als je kassen moet verwarmen zijn de kosten niet te overzien. Ook voor de nabije toekomst is er nog geen zicht op verbetering en het is te hopen dat er snel een oplossing voor komt. De kleine Lisa weet de beide vrouwen gelukkig weer aan het lachen te krijgen doordat ze luidkeels begint te zingen.
De week erna begint zoals gebruikelijk met het schoonmaken en vullen van de winkel. Bestellingen doen, administratie en de inkopen voor Pasen uitpakken. Clara heeft leuke spulletjes besteld voor het paasontbijt en richt de winkel er gezellig mee in. Pasen is toch de beste tijd van het jaar voor de landwinkel. Donderdag gaat de winkel weer open en tot die tijd heeft Clara alle tijd voor haar werkzaamheden. De week die zo normaal begon krijgt plotseling een heel andere wending als Rusland in de nacht van 23 op 24 februari Oekraïne binnenvalt. Het nieuws wordt nauwlettend gevolgd en de zorgen nemen met de dag toe. Als de winkel weer opengaat is er niet veel anders waar nog over wordt gepraat.
De dagen/weken die volgen wordt steeds meer duidelijk wat de gevolgen van de oorlog zijn en komt er een enorme vluchtelingenstroom op gang. Jaap en Clara zinken langzaam weg in een onzeker bestaan en beginnen zich enorme zorgen te maken over de stijgende graanprijzen. Telkens als Clara even naar binnen loopt ziet ze Jaap achter de computer typen. Hij mobiliseert de pluimveehouders in de hoop dat ze samen iets kunnen bereiken. Als ze de winkel weer inloopt probeert ze even de zorgen te vergeten en is even vriendelijk en behulpzaam als altijd.
‘s Avonds zitten ze uren samen aan de keukentafel om te kijken of ze een oplossing kunnen vinden. Het probleem zit in de contracten die ze hebben met de afnemers, waar ze niet vanaf kunnen wijken. Jaap verteld dat de voerprijzen de afgelopen week met 30% zijn gestegen en dat er voorspeld is dat het nog eens met 50% zal stijgen. Een alternatief voor het voer is er helaas ook niet. Er is een mogelijkheid om het graan uit andere landen te importeren maar daar hangt ook een flink prijskaartje aan. Ze berekenen de schadeclaim die ze krijgen als ze contractbreuk plegen en kijken elkaar met lege ogen aan. Als dit zo doorgaat zullen de kippen geruimd moeten worden anders is de schade niet te overzien. Jaap verteld dat de eerste pluimveehouders al een faillissement hebben aangevraagd. Die nacht slaapt Clara onrustig en als ze weer even wakker wordt na een hazenslaapje hoort ze Jaap nog net de trap aflopen.
Het is te hopen dat de afnemers en de staat te hulp zullen gaan schieten. De gezamenlijke pluimveehouders hebben berekend dat de prijzen van de eieren met 2 cent verhoogd zullen moeten worden. Als dat zou gebeuren is het probleem ‘voorlopig’ in ieder geval opgelost. Clara probeert zich een voorstelling te maken wat er gebeurt als dat niet lukt. Dan gaan de pluimveehouders failliet en zijn er geen kippen en dus eieren meer. Dat betekent dat er bovenop de voorzichtig voorspelde voedseltekorten ook nog eens het zo voedzame eitje verdwijnt. De landen om ons heen importeren onze eieren dus moeten de afnemers ze dan uit de Oekraïne importeren? Clara zucht en weet het niet meer, zou dit dan een Pasen worden zonder eieren? Er gaat een rilling door haar heen want ze is bang dat dat zomaar eens zo zou kunnen zijn.
Dit verhaal heb ik geschreven om de problemen van de pluimveehouders duidelijk te maken. In het nieuws horen we verhalen over brood, energie en benzine dat duur wordt maar de problematiek van de pluimveehouders is niet bepaald belicht. Om toch van ons eitje te kunnen blijven genieten zullen we dus moeten accepteren dat hij duurder wordt. Niet omdat de boeren meer willen verdienen maar simpelweg omdat dat de enigste oplossing is om te kunnen blijven produceren.
Beter een half ei dan een lege dop!
Recente reacties